10 خطر که جان افراد را در محیط کار تهدید می کند (بخش دوم)

افزایش ایمنی و بهداشت محیط کار از جمله سیاست های مهم هر کشوری محسوب می شود، تا بتوانند از آسیب های ناشی از حوادث و بیماری های کاری بر کارفرمایان و جامعه بکاهند. چگونه می توان از این هزینه های سرسام آور جلوگیری کرد؟ جواب ساده است، شناسایی خطرات و رعایت قوانین ایمنی محیط کار، ما در این مطلب قصد داریم 10 خطر مهم را که در محیط های کار افراد با آن مواجهه دارند را معرفی کنیم.

 

یکی دیگر از خطرهای که در محیط کار می تواند باعث آسیب به افراد شود عوامل بیولوژیکی می باشد. افراد معمولاً به علت شرایط کار، نوع فعالیت، تولید یا مصرف مواد گوناگون در معرض این عوامل قرار دارند. این عوامل در یک دسته بندی کلی در پنچ دسته کلی قرار می گیرند: 1- ویروس ها 2- باکتری ها 3- ریکتزیاها 4- قارچ ها 5- انگل ها . این عوامل بسیار می توانند بر محیط کار و صنایع تأثیر گذار باشند. تا قبل از شیوع ویروس کرونا در سال 2020 به این عوامل در محیط کار زیاد توجه نمی شد. همین مسئله موجب شد که بسیاری از صنایع با مشکلات جدی روبرو شده و تعطیل گردند. شیوع این ویروس نشان داد که سازمان ها و صنایع باشد خودشان را برای چنین بحرانی های آماده کنند. تغییر شیوه انجام کارها در کنترل چنین بیماری های بسیار می تواند موثر باشد. انجام فعالیت ها به صورت دورکاری، انجام اقدامات مهندسی(نظیر بهبود سیستم های تهویه)، تربیت و بکاری گیری نیروهای متخصص در حوزه بهداشت بسیار می تواند در کنترل این عوامل موثمر ثمر باشند.

 

عوامل شیمیایی در محیط کار عموما مواد به شکل گاز، مایع یا جامد هستند. این مواد در بر گیرنده کلیه مواداولیه (Raw Material)، مواد واسطه (Intermediate Material) و مواد مکمل (Supplementary Material) در فرآِیند تولید می باشند. این مواد می توانند اثرات فیزیولوژیک متفاوتی بر انسان ها بگذارند. عموما به چنددسته کلی شامل: 1- مواد التهاب آور و محرک 2- مواد خفگی آور 3- مواد بیهوشی آور و مخدر 4- سموم سیستمیک 5- سایر مواد معلق تقسیم بندی می شوند.

مواد شیمیایی علاوه بر اثر فیزیولوژیک بر روی انسان می توانند منشاء بسیاری دیگر از حوادث نظیر آتش سوزی و انفجار در محیط های شغلی باشند. به همین منظور لازم است MSDS همه ی مواد شیمایی موجود در محیط کار تهیه و در دسترس همگان قرار گیرد.

 

ارگونومی علم تعامل انسان با محیط و ابزارهای مختلف می باشد. علم ارگونومی با ایمنی و سلامت کارکنان در محیط کار رابطه تنگاتنگی دارد. در واقع ارگونومی علمی می باشد که به طراحی محیط کار، ابزار ها، و وظایف به منظور تطابق با مشخصه های فیزیولوژیکی، روانی، آناتومیکی و توانایی های افراد می پردازد. در واقع به طور خلاصه می توان گفت که ارگونومی علم تطابق محیط کار با توانایی های کارگران و جلوگیری از بیماری، آسیب و کشش در افراد می باشد. به طوری که طراحی ضعیف ارگونومیکی می تواند منجرب به کشش عضلات و آسیب های اسکلتی و عضلانی گردد. به همین جهت توصیه می شود کارفرمایان در طراحی ابزارها و ایستگاه های کاری و همچنین در طرح ریزی شیفت های کاری از افراد دارای دانش ارگونومیکی بهره ببرند تا بتوانند آسیب های وارده به افراد را به حداقل برسانند.

 

عوامل فیزیکی در محیط کار به دسته های مختلفی تقسیم بندی می شود. از جمله این عوامل می توان به صدا، ارتعاش، گرما، سرما، روشنایی نامناسب و پرتوها در محیط کار اشاره کرد. این عوامل علاوه بر تأثیر مستقیم بر سلامتی افراد می توانند علت ثانویه بسیاری دیگر از بیماری ها و آسیب ها در محیط کار بشوند. برای مثال صدای بالا علاوه بر صدمات شنوایی، اثرات فیزیولوژیک و روانی می تواند باعث رخداد حوادث در محیط کار گردد. نکته مهمی که در رابطه با این عوامل وجود دارد، استعداد و توانایی شخصی افراد است، بطوری که افراد مستعد بسیار زودتر می توانند در محیط های نامناسب آسیب ببینند.