بستن

ارزیابی ارگونومیکی به روش WISHA

انجام ارزیابی ریسک ارگونومیک اولین گام برای کاهش صدمات ارگونومیک شغلی است. هدف این ارزیابی ها شناسایی عوامل خطر ارگونومیک به منظور کاهش این خطرات در محل کار است. در جهان صنعتی امروز، بسیاری از کارگران و کارکنان ناچار هستند، که خود را با شرایطی نامناسب، که محیط و ابزار مورد استفاده بر آنها تحمیل می کند، متناسب سازند و با محدودیت های ایجاد شده، به گونه ای کنار آیند. پیامد این شرایط می تواند بسیار وخیم بوده و بر زندگی فرد، تندرستی، ایمنی و بهره وری  اثری نامطلوب داشته باشد. در چنین وضعیتی، انسان از نظر جسمانی یا روانی با نوع کار یا تجهیزاتی که مورد استفاده قرار می دهد و یا در محیطی که در آن زندگی کرده یا به کار می پردازد، تناسبی ندارد. نبود تناسب جسمی، ناراحتی های جسمانی را سبب می شود، که می توان به یكی از آنها  اشاره کرد، که از جمله شایع ترین عوارض ناشی از کار یعنی  اختلالات اسكلتی- عضلانی در جوامع امروزی هستند. بر پایه آمار موجود، نزدیک 48 درصد از کل بیماری های ناشی از کار را آسیب های تجمعی تشكیل می دهند که در اثر عوامل فیزیكی یا مكانیكی ایجاد. نبود تناسب روانی، نیز مشكلاتی ویژه را برای فرد ایجاد می کند. عوارض جسمانی- روانی  ، نمونه ای از این موارد است، که در اثر بار فكری زیاد و فشار روحی فزاینده نمایان می شوند که به هنگام کار بر فرد وارد می آید. زمانی که فرد از نظر توان فکری در حد و اندازه  مسئولیت واگذاشته نباشد، فشارهای روحی و روانی بر او افزون شده و موجب می شود روانپریشی، نبود تعادل روانی، خستگی روحی و ... بروز پیدا کند.. ادامه چنین وضعیتی، به بروز عوارض جسمانی، مانند مشكلات دستگاه گردش خون و دستگاه گوارش، اختلال غدد مترشحه درونی و ... می انجامد. برای پیشگیری از بروز این گونه مسائل و تأمین تندرستی نیروی کار، (ارگونومی) توانمندی های انسان را می سنجد و  رهیافتی کارآمد به انسان یاری می دهد آنگاه، دستگاه ها، کار و محیط را متناسب با آن ها سازماندهی و تنظیم می کند. ارگونومی در پی آن است که، کار را متناسب با انسان سازد و نه انسان را متناسب با کار.WISHA روش محاسباتی برمبنای تلفیقی از دو روش NIOSHو Health and Safety Executive می باشد. در کتابچه حدود مجاز مواجهه شغلی، این روش به دلیل سهولت اجرا، کاربردی بودن و لحاظ نمودن پارامترهای مختلف بلند کردن بار در محاسبه، جهت ارزیابی حد مجاز بلند کردن یا پایین گذاشتن دستی بار توصیه شده است. این روش شامل 6 مرحله می باشد.

در مرحله اول، بر اساس مشاهدات محیطی وزن باری که به وسیله کارگر بلند می شود مشخص شده و در چهارچوب مربوط به مرحله یک نوشته می شود.
در مرحله دوم، ناحیه ای را که بلند کردن یا پایین آوردن بار در آن آغاز می شود مشخص و دور عدد مربوط به آن ناحیه دایره کشیده می شود.
در مرحله سوم، دور عددی که نشان دهنده فرکانس بلند کردن بار و مدت زمانی که در طول شیفت کار فرد به بلند کردن بار می پردازد دایره کشیده می شود.
در مرحله چهارم، چرخش حین بلند کردن بار مورد توجه قرار می گیرد. چنانچه هنگام بلند کردن بار، چرخش حول محور طولی بدن کمتر از 45 درجه باشد، دور عدد یک (در متن) و اگر چرخش حول محور طولی بدن بیشتر از 45 درجه، باشد دور عدد 85/0 (در متن) دایره کشیده می شود.
در مرحله پنجم، اعداد حاصل از مراحل 2و3 و5 و در هم ضرب می شوند. عدد حاصل در این مرحله حد مجاز بلند کردن بار در شرایط مورد نظر که ارزیابی برای انجام شده است را به دست می دهد.
در مرحله ششم، عدد حاصل از مرحله ششم با عدد مربوط به مرحله اول با هم مقایسه می شوند. چنانچه وزن باری که بلند می شود کمتر از حد مجاز محاسبه شده باشد شرایط بی خطر و مطلوب ارزیابی می شود، اما چنانچه وزن باری که بلند می شود بیشتر از حد مجاز محاسبه شده باشد شرایط خطرناک و نامطلوب ارزیابی می شود.


برای مطالعه مقاله کامل فایل پی دی اف را از قسمت زیر دانلود نمایید. 

مطالب مرتبط:
+ROSA
+RULA
+REBA
+QEC
+حمل دستی بار
    فایل pdf     316